توانسنجی قابلیتهای جغرافیایی در توسعه اقتصادی ـ اجتماعی روستایی (مطالعه موردی بخش موسیان از شهرستان دهلران )

در این تحقیق سعی بر آن است با شناسایی منابع و قابلیت های جغرافیایی در برنامه ریزی استفاده درست از امکانات و منابع، به گونه ای عمل شود، تا ضمن لحاظ کردن قابلیت های جغرافیایی در توسعه اقتصادی و اجتماعی، منطقه به سوی یک تعادل زیست محیطی پایدار سوق داده شود. لذا با توجه به هدف اصلی تحقیق که بررسی راه حل های امکان رفع و یا کاهش فقرروستایی می باشد. منطقه مورد تحقیق از سه جنبه: شاخص های محیطی(توپوگرافی، شیب، شرایط آب و هوایی، منابع آب و معادن)، شاخص های اقتصادی(زراعت و باغداری، دامداری و دامپروری و صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی) و شاخص های اجنماعی(تعداد جمعیت، تعدادخانوار، بعد خانوار، نسبت جنسی، نرخ رشد جمعیت، نرخ باسوادی) در محیط (gis) مورد بررسی قرار گیرد. نتایج بررسی نشان می دهد از میان عوامل محیطی، شاخص های منابع معدنی، منابع آب، شرایط آب وهوایی، توپوگرافی و شیب، از بعد اقتصادی، شاخص های زراعت، دامپروری، باغداری، صنعت و خدمات و بازرگانی، و از نظر اجتماعی، شاخص های جوان بودن و تعدادجمعیت و همچنین تعداد خانوار دارای اهمیت بوده به ترتیب اولویت در توسعه روستاهای بخش موسیان قراردارند، و ازمیان عوامل انسانی نسبت جنسی، نرخ رشد و میزان باسوادی در سطح پایین بوده و نقاط ضعف توسعه بخش محسوب می شود از نظر اولویت دار بودن روستاها ودهستانها به ترتیب اهمیت، دهستان اوغویر با روستاهای جلیزی بالا، شیخ صالح و شیخ قندی در دسته روستاهای بااولویت بالا قرار دارند، سپس دهستان نهرعنبر با 14 روستا در اولویت متوسط، و دهسنان دشت عباس با 26 روستا در دسته اولویت پایین قرار دارند. وا‍ژ ه های کلیدی: توان سنجی، قابلیت جغرافیایی، اقتصادی و اجتماعی، روستا و (gis)